Beverly Ramos oglądała materiały z prawie każdego dostępnego kursu maratońskiego na YouTube w 2020 roku, kiedy jej rodzinne miasto San Juan, Puerto Rico (i reszta świata) zamknęło się, zmuszając ją do przeniesienia swoich biegów treningowych z drogi na bieżnię. Wypełniła również swój harmonogram treningami na rowerze stacjonarnym i treningiem siłowym. "To było trochę trudne, wchodząc na bieżnię każdego dnia i nie mogąc trenować z ludźmi", mówi Ramos, który mówi, że uwielbia społeczny aspekt biegania na odległość. Dodatkowo, jej bieżnia mogła iść tylko tak szybko, jak tempo 5:20 na milę - co, wierzcie lub nie, jest wolniejsze niż jej typowe treningi prędkości. "Kiedy jesteś w tego rodzaju sytuacji, musisz oczywiście zrobić to, co najlepsze, z rzeczami, które masz dostępne", mówi.
Do czerwca 2020 roku była z powrotem na torze w Puerto Rico, ścigając nowy krajowy rekord maratonu. Jej ciężka praca opłaciła się w grudniu ubiegłego roku, kiedy biegła 26,2 mil w 2 godziny, 33 minuty i 9 sekund w The Marathon Project w Chandler w Arizonie. "Myślę, że chodziło o uzyskanie wyścigu jeszcze jeden raz w 2020 roku, a tak wielu ludzi nie było w stanie zrobić nic w ogóle", mówi o swoim podekscytowaniu na linii startu. "Dla mnie było to bardziej o byciu wdzięcznym, że dostaję szansę na wyścig i wielką szansę". Ramos mówi również, że stuknęła w swoje wieloletnie doświadczenie jako biegacz, aby zwiększyć swoją pewność siebie na wyścig The Marathon Project i utrzymać silną grę mentalną pomimo wszystkich krzywych piłek w 2020 roku. (
Ale podczas pandemii nie był to'pierwszy raz, kiedy Ramos' plan treningowy musiał całkowicie zmienić kurs. Zaledwie kilka lat wcześniej Ramos doświadczyła jednego z najcięższych cykli treningowych - i wydarzeń życiowych - w swoim życiu.
Trening maratoński w połowie katastrofy
W 2017 roku Ramos trenowała do TCS New York City Marathon w następstwie huraganu Maria, który pozostawił Puerto Rico z niewielkim dostępem do istotnych zasobów, w tym czystej wody lub świeżej żywności, i bez prądu w dużej części wyspy przez wiele miesięcy. Ramos zabunkrowała się w domu z rodziną na wyspie, racjonując zapasy wody i żyjąc z jedzenia w puszkach.
"Oczywiście chcesz nadal biegać, chcesz nadal robić rzeczy, które kochasz, ale także musisz zadbać o wszystkie rzeczy," mówi Ramos o swoich priorytetach, aby pomóc swojej rodzinie i Puerto Rico. "W tym samym czasie, masz tę godzinę lub dwie godziny tylko dla siebie, aby poradzić sobie z emocjonalną stroną swojego życia osobistego," dodaje, o robieniu czasu na bieganie. (
"To było interesujące, ponieważ kiedy przygotowujesz się do wyścigu, ty'myślisz o umieszczeniu czasu, który chcesz uruchomić. Ale dla mnie, w tamtym czasie, [trening] był bardziej o tym, że jest to najbardziej niesamowity czas w ciągu dnia 'bo nie miałam nic innego do roboty," kontynuuje. "Oczywiście, chciałam być jak najbardziej gotowa do maratonu, ale także chciałam być zdrowa - to było dla mnie najważniejsze. I to nie tylko fizycznie, ale i emocjonalnie. To było dla mnie bardzo trudne.";
Ramos wspomina jednak jeden szczególny bieg, który pomógł jej wytrwać: Po raz pierwszy wyszła na ulice około trzy dni po uderzeniu huraganu. "Wszystko było zniszczone - wszędzie drzewa, wszędzie linie energetyczne. I to było bardzo wyjątkowe, ponieważ ludzie, którzy znali mnie przez całą moją karierę biegową, wyszli przed swoje domy, aby mnie dopingować podczas biegu, " wspomina. "Byłam jak, to jest takie wyjątkowe. Nawet gdy wszyscy przechodzili przez coś tak trudnego, wciąż mieli te specjalne emocje wobec mnie. Tak więc, na pewno będę pamiętać ten bieg wiele lat po tym.";
Reprezentowanie Puerto Rico
Oprócz trenowania na wyspie po zniszczeniach spowodowanych przez huragan Maria, Ramos jest tylko drugą kobietą w historii, która reprezentowała Portoryko na Igrzyskach Olimpijskich - co zrobiła dwukrotnie, w 2012 roku w steeplechase i 2016 roku w maratonie.
Karierę biegową rozpoczęła w Puerto Rico, gdy miała zaledwie 9 lat. Spacerowała z mamą, a następnie podążała za grupą biegaczy w pobliskim parku, dotrzymując im kroku. Następnie dołączyła do klubu biegowego, rywalizując we wszystkich zawodach, od skoku wzwyż po płotki, aż w wieku 14 lat zdała sobie sprawę ze swojego talentu do biegów dystansowych. Od tego momentu skupiła się na biegach na 800 metrów i dalej.
"Oczywiście na początku było tak, że bawiłam się ze wszystkimi," mówi o swoich wczesnych dniach w sporcie. "Ale potem, gdy trochę dojrzałam i zrozumiałam, co robię, zdecydowanie zakochałam się w treningu i zaangażowaniu oraz odpowiedzialności, jaką trzeba mieć w track and field."
"Wiem, że wiele znaczę dla młodych dziewczyn i młodych biegaczy, którzy śledzą moją karierę," mówi Ramos. "Wiem to, kiedy'jestem na torze. Wiem to, kiedy'jestem na ulicach. Ludzie rozpoznają to, co robię, a ja utrzymuję się dzięki nim. Czasami masz wiele powodów, aby kontynuować w tym sporcie. A ja chcę być kimś wyjątkowym, kogo wiele dzieciaków w Puerto Rico może naśladować." (
Mówiąc o poradach dla przyszłych biegaczy, Ramos ma kilka wskazówek dla każdego, kto szuka startu w miejscu lub chce zapisać się na swój pierwszy wyścig: Skup się na tym, co sprawia, że czujesz się dobrze. Następnie, miej kilka planów rezerwowych, gdy uderzysz w linię startu.
"Zawsze staram się iść do maratonu z różnymi celami, ponieważ czasami idziesz z jednym i to może być miażdżące [jeśli nie'trafisz], mówi. "Jeśli'nie spełniasz tego oczekiwania, może to być niszczące emocjonalnie." Sugeruje celowanie w mniejsze, bardziej konkretne cele, które mogą pomóc ci skupić się na czymś innym niż linia mety - pewne splity, uderzenie w określony punkt wyścigu w ustalonym czasie, lub po prostu dobre samopoczucie na określonej mili.
"To, co mogę powiedzieć na pewno, to to, że jeśli czujesz się zdrowo o rzeczach, które'robisz, toś będziesz miał dobry wynik na końcu," mówi. "I czuję, że to jest to, o co'chodzi [w bieganiu] - czuć się dobrze o tym, co'robisz."
