Doordeweeks werk ik van negen tot vijf in de sociale media voor een aantal merken, waaronder Shape, schrijf ik freelance en probeer ik wat tijd te besteden aan het runnen van mijn kleine vintage biz. s Avonds druk ik me uit in koken, filmfotografie en het samenstellen van outfits voor mijn uitstapjes in de queer datingwereld. De weekenden zijn een heel ander verhaal.
Niets doet me meer als mezelf voelen dan de hele nacht dansen op Beyoncé en Lady Gaga in de gaybars rond mijn stad St. Louis in het weekend. Je'vindt me op een zaterdag om 2 uur 's nachts in de mist van een stroboscooplicht bewegend met mijn beste queer mensen. LGBTQIA+ bars zijn waar ik me veilig en geaccepteerd voel en alsof ik deel uitmaak van iets dat groter is dan ik.
Toen ik eind deze zomer naar YES HONEY Studio begon te gaan, voelde ik dat deze queer magie werd nagebootst in een fitnessstudio. De lessen zijn gericht op queer dance (zoals voguing, heels, of ballroom) en intentionele fitness, de docenten zijn ervaren queer of queer-gelieerde dansers, en de muziek is precies wat er door mijn borst stuitert als ik in het weekend uitga. (De laatste tijd is dat Renaissance van Beyoncé.) "Verdomme," dacht ik de eerste keer dat ik een les probeerde."Ik ben thuis."
Mijn YES HONEY ervaring
Ik had over de studio gehoord via het lokale bedrijfsleven in STL. "Je moet gaan," zeiden mensen tegen me. "Het is zo verdomd leuk, ze dansen op Carly Rae Jepson, en het voelt eigenlijk veilig! " Ik was geïntrigeerd.
De eerste les waarvoor ik me inschreef was een gechoreografeerde muziektheaterles van Lawrence Haliburton, omdat ik van muziektheater hou en de uitdaging wilde aangaan om een gechoreografeerd nummer te leren. Ik besefte meteen dat de "YES CHOREO" les anders zou zijn dan alle andere danslessen waaraan ik ooit heb deelgenomen. Ik heb wel eens aan Zumba gedaan, en toen ik in een dip zat, heb ik een paar lokale professionele dansstudio's uitgeprobeerd voor een "echte dans" ervaring, maar ik vond er niet de sfeer die ik zocht. Mijn YES CHOREO ervaring was compleet anders.
Haliburton is al sinds zijn kindertijd betrokken bij theater en dans, en dat was te zien in zijn lessen. Tijdens de les leerde ik een dansnummer op het nummer "Livin' It Up on Top" uit de Broadway show Hadestown, en ja, het was een uitdaging, maar verdomd leuk, en precies wat ik zocht. Tijdens mijn favoriete onderdeel van de les werd iedereen in twee groepen verdeeld, zodat de helft van de klas de andere groep kon aanmoedigen terwijl ze de dans uitvoerden. Dat element illustreert de gemeenschap en de steun die de YES HONEY-ervaring zo bijzonder maakt.
Onnodig te zeggen dat ik sindsdien ben teruggekeerd naar de studio om te proeven van het andere aanbod. Voor degenen die bang zijn om choreografie te leren, heeft YES HONEY ook volg-de-leider lessen, die net zo leuk zijn (YES MOVE genaamd). Als je een beetje krachttraining wilt, zijn de YES STRENGTH-lessen hard, leuk en natuurlijk met een element van dans verweven.
Hoe het begon
YES HONEY is het geesteskind van de lokale St. Louis baddie Jenny Hill - een moeder, fitness professional en bedrijfseigenaar. Hoewel ze zelf geen homo is, heeft Hill een geschiedenis van contact met homo's. Toen ze van 2009 tot 2011 in Californië woonde, werkte ze als personal trainer bij een Gold's Gym die, in haar woorden, de "onofficiële gay gym van Hollywood was." Veel van haar klanten waren oudere homoseksuele mannen die seropositief waren, zegt ze. Ze raakte geïnteresseerd in het helpen van die klanten en andere homo's om autonomie over hun lichaam te krijgen in het licht van gezondheidscomplicaties, eetstoornissen en tegenslagen in het gevoel van eigenwaarde, legt ze uit.
Na een aantal jaren in de fitnessbranche te hebben gewerkt, naar St. Louis, Missouri, te zijn verhuisd en kinderen te hebben gekregen, ontstond bij haar de behoefte aan een leuke trainingsruimte waar ook queerness wordt gevierd. "Ik wilde een ruimte creëren waar iedereen kan trainen en plezier kan hebben," zegt Hill. "Er zijn zeker dagen geweest dat ik naar de sportschool ging, later die avond naar een concert ging en me realiseerde dat ik tijdens de show harder had getraind dan tijdens mijn eigenlijke training die dag. Dat wil ik vastleggen bij YES HONEY."
Toen de ruimte in 2020 van de grond kwam, was het de bedoeling dat fitness op de eerste plaats kwam, dans op de tweede plaats. Terwijl de YES STRENGTH-lessen populair waren onder de leden, nam het dansgebeuren een hoge vlucht. De docenten van YES HONEY's, die zich meestal als queer identificeren, begonnen meer belangstelling te krijgen voor het onderwijzen van dans, specifiek queer dance.
Hoe YES HONEY lichaamspositiviteit en homoseksualiteit viert
De bedoeling van de lessen bij YES HONEY is dat de deelnemers plezier hebben zonder iets al te serieus te nemen. Het maakt niet uit hoe je eruit ziet of wat je achtergrond is; Hill en de rest van de docenten willen gewoon met je dansen, met je trainen en een leuke tijd hebben. Ze maken je enthousiast, vermijden micromanagement en geven de indruk dat ze echt willen dat je er bent. Je zult geen giftige taal horen over het verbranden van calorieën - in plaats daarvan stimuleren de instructeurs felheid, openheid en schudden met wat je moeder je gaf.
Het is een aanpak die ik waardeer omdat ik in het verleden heb geworsteld met mijn lichaamsbeeld. Ik ben al sinds mijn 15e geïnteresseerd in fitness - naar de sportschool gaan, hardlopen en fietsen - maar ik gebruikte lichaamsbeweging als middel om een lichaam te krijgen waarvan ik dacht dat ik het wilde, een lichaam waarvan ik dacht dat jongens het mooi vonden. Pas toen ik uit de kast kwam en een queer leven begon te leiden, veranderde ik mijn kijk op fitness. Ik begon mijn lichaam te bewegen en lette op hoe ik me voelde in plaats van op hoe ik eruit zag. Natuurlijk is mijn nieuwe perspectief te danken aan jaren van traumaverwerking en therapie, maar ook aan de bevrijding die ik voel nu ik in een lichaam zit dat zinvol voor me is, nu ik mijn meest authentieke zelf leef.
Het kruispunt van queerness en lichaamsbeweging is iets waar YES HONEY op inspeelt, en dat voelde ik als cursist. Toen ik een les YES MOVE volgde, liepen we door de studio en kropen we op handen en voeten op de maat van "Cover Girl" van RuPaul, en ik kon niet anders dan de hele tijd glimlachen. Het was de eerste keer dat ik een dansles volgde waarbij ik het gevoel had dat elke student mijn hype girl was, en elke beweging voelde als mij.
Ik was benieuwd of de leraren en andere leden van de klassen er ook zo over dachten, en ik ben niet de enige met deze ervaring. Jackie Price, een 28-jarige lesbische queer vrouw, is overdag kok en 's nachts die-hard voor YES HONEY. Net als ik ontdekte zij samen met haar therapeut dat positiviteit rond haar lichaam nauw samenhing met haar coming out als homo. Net als ik gaf YES HONEY haar de ruimte om queer te zijn en haar lichaam vrij en zonder oordeel te bewegen.
"Ik leefde [mijn eerste les] de rest van de week uit, zo van 'oh mijn God, dat was het beste wat ik ooit heb gedaan,'"zegt Price. "Ik hou van harde muziek, beweging en plezier maken, en het'is zo versterkend en accepterend in die omgeving. Ik wilde gewoon terugkomen en het opnieuw doen;
Casey Uhrich-Lambert, queer dansleraar bij YES HONEY en parttime drag queen met de naam Jewel Charger, vertelt hierover. Hij begon op jonge leeftijd met dansen, maar toen hij ouder werd voelde hij zich gedwongen om te stoppen op basis van de heteronormatieve en gender binaire normen van hoe een mannelijke presenterende danser eruit zou moeten zien en zich zou moeten gedragen, deelt hij. Zijn liefde voor beweging werd weer aangewakkerd op de dansvloeren van homobars in New York en bij YES HONEY als dansleraar.
"Ik heb geen doel behalve me goed voelen," zegt Uhrich-Lambert. "Deze baan is een kans om in de dans te stappen op een manier die ik nooit eerder mocht en het'is als een droom."
Sinds ik lessen volg bij YES HONEY denk ik veel meer na over het verband tussen mijn queerness en mijn lichaam. Als ik in mijn keuken naar muziek luister en de afwas doe, ben ik aan het squatten, voguen en oefen ik de bewegingen die ik in de les heb geleerd. De steun die ik krijg van de docenten en studenten van de studio's draag ik met me mee als ik wegga - ze steunen me niet alleen om de bewegingen uit te voeren, het is een steun van mij, van mijn lichaam, van wie ik ben.
Het is me niet ontgaan dat niet iedereen in St. Louis kan wonen om de magie te ervaren. Ik moedig degenen die in andere steden wonen aan om lessen uit te proberen die je afschrikken en de vonk van vreugde te voelen als je beweegt. Zelfs als je geen homo bent, beweeg je lichaam alsof het uniek en eigen is, want uiteindelijk is dat waar fitness over zou moeten gaan (Siri, speel "UNIQUE" van Beyonce). Het moet draaien om het ongegeneerd en zonder schaamte bewegen van je lichaam - dat verdient iedereen.
