Alles klikte voor mij op het moment dat ik in een winter op Hawaii probeerde te surfen op een prachtig longboard dat ik van een vriend had geleend. Tijdens mijn eerste golf zag ik een zeeschildpad onder mijn board glijden. Ik wist dat dat een teken was dat ik door moest gaan.
Nu surf ik elke dag. Ik heb mijn board aan mijn auto vastgebonden voordat ik mijn zoon op school afzet en dan ga ik naar de oceaan. Daar ga ik heen om tot rust te komen, mijn gedachten te verwerken en de stress van de dag los te laten. Het is mijn therapeut, mijn toevluchtsoord, mijn speeltuin.
En na al die tijd heb ik nooit die kick verloren die je ervaart bij het vangen van je eerste golf. Voelen wat de golf me gaat geven en dan mijn energie teruggeven aan de golf - het is een dans. (
Het gebrek aan vertegenwoordiging in de wereld - en in de golven
Er zijn niet veel vrouwen van kleur die wachten op golven in de wachtrijen in Californië... of eigenlijk in de hele VS. Ik denk dat het grootste probleem is dat het beeldmateriaal van vrouwen van kleur ontbreekt - en als je het niet kunt zien, kun je het ook niet zijn. Het is belangrijk om dat beeldmateriaal al op jonge leeftijd in je gezicht te hebben, zodat je op je negende of tiende dat meisje kunt worden dat het goed doet en kan streven naar de wereldtournee. Als je niet op jonge leeftijd begint, ben je in het nadeel.
Wat me echt opviel is dat, in termen van mainstream beelden, veel van de zwarte surfverhalen lijken te eindigen bij het allereerste begin: Je ziet een beeld van een Afro-Amerikaans kind dat door de blanke redder in het water wordt geduwd, dat leert hoe het zijn eerste golven moet vangen, en dat is het dan. En dat is een prachtig moment, maar het is ook slechts het begin van de reis - het is niet het hele verhaal van zwarte surfers.
Een zusterschap in de branding
Vier van ons surfers vonden elkaar via het internet, en we begonnen Textured Waves om diversiteit in het water te bevorderen en een gemeenschap op te bouwen. Er ontbrak een stem in het surfen, een cultuur die niet vertegenwoordigd was. We wilden dat veranderen.
Op Instagram zijn we begonnen met het verzamelen van prachtige beelden van vrouwelijke surfers en vrouwen van kleur, in alle kleuren, vormen en maten, die surfen en op golven rijden. Later begonnen we lifestyle- en actiefoto's van ons surfend en skateboardend op de Instagram-pagina te zetten, en uiteindelijk begonnen we andere beelden te posten die we vonden van andere vrouwen van kleur, die we bewonderden of die we persoonlijk kenden. (
Ja, Textured Waves is gewoon een passieproject. Ik bedoel, we hebben allemaal fulltime banen en levens, maar we zijn er allemaal erg in geïnteresseerd om die andere kant van surfen te laten zien - dat het verder gaat dan die eerste golf. We blijven elke dag golven berijden en we proberen een gemeenschap op te bouwen, deze beweging te laten groeien en meer gekleurde vrouwen bij de sport te betrekken. Want het is zo bijzonder als je jezelf in iemand anders in het water ziet en je golven deelt. Het is iets dat op zichzelf al mooi is.
