Elk jaar komen ongeveer 25 vrouwen 's ochtends bij zonsopgang bijeen om een wandeling van een uur te maken. Een waarnemer van buitenaf zou geen idee hebben welke banden de triatlete moeder van twee kinderen uit Los Angeles verbindt met de psychologe uit Kansas of de fitnessinstructrice uit Baltimore.
Toch heeft deze groep vrouwen uit heel Amerika sinds 1996 telefoontjes en e-mails doorgestuurd, hun geliefden vaarwel gekust en vervolgens de stad verlaten om vier dagen lang hun hoofd en hart leeg te maken tijdens het Shape's Body Confident (voorheen Body Positive) programma. Het doel van de vier dagen? De vrouwen in staat stellen hun lichaamsbeeld te veranderen.
Shape's Body Confident werd gelanceerd in 1996 en draait om hoe de vrouwen zich voelen over zichzelf en hun lichaam en hoe ze die gevoelens kunnen stimuleren. Een typische dag bestaat uit interactieve discussies over lichaamsbeeldgerelateerde thema's, lichaamsbeweging (van Spinning tot wandelen tot yoga), het aanleren van ontspanningstechnieken en het luisteren naar sprekers over onderwerpen als seksualiteit, voeding en fitness.
De ochtenden beginnen met een groepswandeling of uitgebreide wandeling. Daarna komen de deelnemers bijeen voor een groepsdiscussie onder leiding van psycholoog en lichaamsbeelddeskundige Ann Kearney-Cooke, Ph.D., directeur van het Cincinnati Psychiatric Institute. De meeste alumni zeggen dat ze de synergie en openheid van vrouwen die dezelfde strijd hebben gevoerd over hun lichaamsbeeld het meest waardevolle onderdeel van het programma vinden. Vrouwen vertellen over gevoelens die variëren van schaamte, schuld en woede tot hoop, vreugde en zelfacceptatie.
Omdat de vrouwen's ervaringen variëren van voormalige anorexia tot dwangmatig sporten of overeten, kan iedereen zich met iemand in de groep identificeren. En door het stimuleren van het schrijven van individuele dagboeken, visualisatie en groepsdiscussies, helpt Kearney-Cooke deze vrouwen hun probleemgebieden te identificeren en specifieke gedragingen te onderzoeken die negativiteit ten opzichte van hun lichaam in stand houden. Ze presenteert ook een stap-voor-stap strategie voor het hertekenen van een gezonder lichaamsbeeld dat de deelnemers mee naar huis kunnen nemen.
Werkt Body Confident? Deze vraag kan misschien het best worden beantwoord door de vrouwen die er al jaren terugkeren. Zoals u zult zien bij het lezen van enkele van de krachtige getuigenissen van de alumni's, gaat de echte uitdaging waar ze allemaal voor staan dieper dan hun lichaam. Die uitdaging is zich beter te voelen over wie ze zijn. Hier's wat er met hen gebeurde in het jaar na hun eerste Body Confident seminars - en hoe Body Confident een belangrijke rol speelde bij het tot stand brengen van die veranderingen.
Ik ben uit mijn depressie gekomen;
- Julie Robinson, Los Angeles
In 1996 nam Robinson deel aan de eerste Body Confident-sessie, die kort na de dood van haar moeder werd gehouden. "Door de dood van mijn moeder kreeg ik een dieptepunt omdat ik besefte dat ik niet van haar of mijn jeugd had kunnen genieten,"zegt ze. "Ik kon mezelf niet meer helpen en moest mijn leven veranderen."
Robinson verliet haar eerste Body Confident seminar met de belofte haar geest, lichaam en ziel te herstructureren. Ze wilde specifiek werken aan haar gebrek aan zelfvertrouwen en chronische depressie, eigenschappen die ze deelde met haar overleden moeder. Robinson zegt dat het programma haar in staat stelde om uit haar depressie te komen door haar te laten zien hoe ze haar energie kon afleiden van haar lichamelijke obsessies. "Toen ik eenmaal voorbij de zorg over mijn uiterlijk was, was er zoveel in het leven dat ik kon toelaten en ervan kon genieten. Na Body Confident erkende ik dit deel van mij dat vuur en verlangen heeft,"verheugt ze zich. "Ik laat me niet meer in de weg staan door angst. Dat initiatief was er altijd al, maar ik zag het niet omdat ik verstrikt was in depressie,"
Robinson ondernam actie door een boekenclub te organiseren om haar geest bezig te houden en een beter steunsysteem op te bouwen. Fysiek besloot ze meer specifieke doelen te stellen dan vijf dagen per week naar de sportschool te gaan. Dus trainde ze samen met een vriendin voor een triatlon en voltooide die in 1997. Een jaar nadat ze haar tweede Body Confident workshop had bijgewoond, kwam ze over de finish van een 560 mijl lange AIDS-fietstocht van San Francisco naar Los Angeles.
Robinson maakte later de cirkel rond in haar herstel van haar moeder's dood. Ze deelde een postume brief die ze aan haar moeder had geschreven met collega-deelnemers in Tucson. "Mijn brief aan mijn moeder vertelt haar over alle dingen waar ik nu van geniet,"legt Robinson uit. "Ik'heb een punt in mijn leven bereikt dat ik met haar niet had. Ik kan mijn kinderen nu de vreugde van het leven geven omdat ik die zelf heb,"
Hoe meer ik in mezelf geloofde, hoe meer ik voelde dat ik voor mezelf kon zorgen, en hoe meer ik voelde dat mijn lichaam zo slecht nog niet was;
- Mary Jo Castor, Baltimore
Jarenlang wist Castor dat er iets niet klopte aan haar lichaamsbeeld. "Elke keer als ik in de spiegel keek, zag ik alleen maar twee dikke dijen," herinnert ze zich. "Ik ging naar Body Confident omdat ik vrede moest krijgen met mijn lichaam."
In een dagboek uit 1997 beschreef Castor, een levenslange voorstander van fitness, welsprekend haar angst toen ze zich tijdens haar eerste Body Confident verdiepte in lichaamsbeeldkwesties en de voordelen daarvan: "[Het programma] was mijn duikplank naar midlife. Ik realiseerde me dat hoe ik me voel over mijn lichaam niets te maken heeft met mijn lichaam. Als je diep duikt en dan weer bovenkomt, die eerste hap lucht neemt en om je heen kijkt, lijkt alles schoon en fris en nieuw."
Castor's eerste stap was om "meer aandacht te besteden aan wat ik wilde doen en minder aan wat anderen wilden dat ik deed,"zegt ze, zich herinnerend aan Kearney-Cooke's advies om zich op haar eigen behoeften te concentreren -- zelfs als dat betekende dat ze een tijdje afstand moest nemen van familie en vrienden. Castor raadpleegde een voedingsdeskundige en tegenwoordig traint ze regelmatig met haar man, eet ze gezonder en concentreert ze zich op de nieuwe vrouw die ze heeft ontdekt.
Tegenwoordig, als Castor een spiegel tegenkomt, ziet ze die dijen waarschijnlijk over het hoofd. "Daar ga ik nu aan voorbij,"zegt ze. "Wat ik vooral zie is dat ik echt sterk ben."
Ik ben begonnen met wielrennen;
- Beth McGilley, Ph.D., Wichita, Kan.
Als jongste van vijf kinderen verloor McGilley haar moeder door zelfmoord toen McGilley net 16 was. "Het heldenkind zijn was mijn rol," zegt ze over de jaren voor en na de zelfmoord van haar moeder. "Ik was een helper en een verzorger en droeg lasten voor alle anderen, dus het was niet de bedoeling dat ik veel tekort kwam."
De Body Confident workshop heeft McGilley, samen met therapie, in staat gesteld zichzelf prioriteit te geven. Toen een andere Body Confident-deelnemer haar in 1997 in een Spinning-les zag en haar voorstelde om te gaan wielrennen, ging McGilley snel op het idee in. "Ik was te toegeeflijk en had geen aandacht voor mijn eigen leven, dus een van mijn doelen was om doelbewust te gaan wielrennen," zegt ze.
Na de training sloot McGilley zich aan bij een lokaal team in Wichita en deed ze mee aan haar eerste wedstrijd in Oklahoma City. "Wielrennen bood me een medium om de uitdagingen van het leven te verwerken, waaronder de emotionele ervaringen die ik moest verwerken met mijn recente scheiding, " zegt ze. "Rijden tegen een wind van 20-30 mph geeft je een gevoel van je kunnen -- jezelf voorbij een plek waar je niet dacht te kunnen gaan. Door het fietsen voel ik me sterker over mijn lichaam en mezelf;
In haar eerste fietswedstrijd in 1998 werd McGilley vierde in het weggedeelte van een driedelige etappekoers. Sindsdien heeft ze altijd gekoerst.
Ik heb besloten een halve marathon te lopen;
- Arlene Lance, Plainsboro, N.J.
"Om eerlijk te zijn verwachtte ik niets uit het programma te halen. Ik wilde gewoon naar een spa," zegt Lance over het bijwonen van Body Confident in 1997. "Gelukkig was het veel meer dan ik had verwacht."
Lance herinnert zich dat SHAPE-hoofdredacteur Barbara Harris de groep motiveerde door hen te vertellen "love your body for what it can do for you."
"Dat inspireerde me," herinnert Lance zich. "Ik had altijd het gevoel dat ik lichamelijk onder het gemiddelde zat, en ik voelde me lichamelijk nogal zwak. Dus tijdens die eerste Body Confident workshop heb ik mezelf echt gepusht: Ik ging hardlopen. Ik nam Spinning. Ik ging naar drie bewegingslessen. Het voelde goed en het versterkte mijn zelfvertrouwen;
Toen ze terugkeerde naar New Jersey, besloot Lance specifiek te trainen voor de halve marathon. "Ik deed het, 13,1 mijl, in Philadelphia,"meldt ze. "Sinds ik train en meedoe, voel ik me beter. Ik ben atletischer, sterker. Ik zie mijn lichaam voor wat het voor me kan doen,"
Dat vertrouwen is doorgesijpeld naar andere gebieden van Lance's leven. "Tijdens mijn eerste Body Confident seminar was ik net terug naar school gegaan voor een associate degree in business en was ik niet zo zeker over de finish,"zegt Lance. "Ik geloof echt dat de finish van de halve marathon mij heeft veranderd. Toen mijn zelfvertrouwen laag was, vond ik het moeilijk om alles van begin tot eind te volgen. Maar ik ben niet gestopt met school [ze heeft vorig jaar haar diploma gehaald], en nu hoop ik een bachelor's degree in financiën te halen."
Ik heb geleerd tegen mijn ziekte te vechten;
- Tammy Faughnan, Union, N.J.
In februari 1997 werd bij Faughnan de ziekte van Lyme vastgesteld, een ontstekingsziekte die gewoonlijk wordt veroorzaakt door een beet van een hertenteek. Door de ziekte en de strenge antibioticakuur om de ziekte te behandelen verloor ze haar spierspanning, kwam 35 pond aan en kreeg ze slopende artritis, hoofdpijn en overweldigende vermoeidheid.
"Ik verloor praktisch de controle over mijn lichaam," zegt ze. "Het was een ruw ontwaken toen mijn lichaam niet presteerde zoals ik wilde."
Faughnan nam deel aan Body Confident in de hoop gezonde strategieën te leren om met de ziekte om te gaan. "Vóór het programma was mijn lichaamsbeeld slecht," herinnert ze zich. "Ik moest iets doen -- ook al was de gewichtstoename slechts een deel van hoe ik tegen mijn lichaam aankeek. Het was niet de belangrijkste factor; elke dag doorkomen was dat wel, mijn armen en benen kunnen bewegen en functioneren in het dagelijks leven wel,"
Bij Body Confident leerde Faughnan hoe ze kleine stapjes kon zetten om weer te gaan sporten. "Op een gegeven moment dacht ik, 'Als ik maar een blokje om kan lopen, waarom zou ik dan moeite doen? '" zegt ze. Toen ze op een ochtend met de groep aan het wandelen was, werd ze aangemoedigd om binnen haar grenzen te blijven, in plaats van te hard van stapel te lopen of, erger nog, helemaal op te geven.
Ze nam het advies ter harte. "Toen de diagnose Lyme's werd gesteld, gingen mijn man en ik naar de kust. Ik kon niet lopen, dus parkeerde hij de auto bij het water,"zegt ze. "Een jaar later, na Body Confident, toen we weer gingen, liep ik de promenade, vier mijl, en ik kreeg er tranen van in mijn ogen.
"Door de steun van de andere vrouwen in de groep leerde ik niet te streven naar het lichaam dat ik had toen ik 21 was, maar gewoon een gezond lichaam te hebben op mijn 40ste," zegt ze. "Body Confident maakte me bewust van hoeveel controle ik heb over mijn leven en mijn lichaam ondanks de ziekte."
Ik heb geleerd naar mijn man te luisteren;
- Chandra Cowen, Carmel, Ind.
"Enkele jaren geleden voelde ik me net zo over mijn lichaam als nu. Fysiek zijn er dingen die ik zou willen bereiken,"zegt Cowen. "Maar wat betreft de binnenkant en hoe ik me voel - dat is het meest veranderd."
De laatste jaren heeft Cowen's familie grote persoonlijke veranderingen ondergaan. In 1997 kwam een vriend van de familie bij een auto-ongeluk om het leven. Tijdens het rouwproces merkte Cowen dat ze tijdens gespannen momenten meer naar haar man luisterde, in plaats van snel boos te worden zoals ze vroeger was - een vaardigheid waaraan ze ijverig heeft gewerkt.
Cowen's nieuwe aanpak is deels te danken aan Kearney-Cooke's begeleiding in groepssessies. "Body Confident hielp me beter te leren communiceren met mijn man, en nu laat ik hem dingen van zich afzetten,"zegt ze. "Dat helpt me omdat ik niet gestrest raak door de veronderstelling dat hij's boos op me is."
Minder relatieproblemen hebben van Cowen een rustiger persoon gemaakt, iemand die controle heeft over hoe ze zich voelt als het misgaat. "Nu heb ik andere uitlaatkleppen als ik gestrest raak, zoals tijd doorbrengen met mijn kinderen, fietsen of in de tuin werken, wat me een enorm gevoel van trots en voldoening geeft.
"Oefenen helpt ook," overweegt ze. "Ik'ben niet precies waar ik wil zijn [met mijn gewicht], maar ik voel me van binnen een stuk beter over mezelf. Ik ben veel gegroeid;
